Disparition de Robert Rousset

Robert ROUSSET

Es ambe fòrça tristesa que vos devèm anonciar la despartida, a Fontenay-aux-Roses, le 29 de novembre passat, a l’atge de 93 ans, del majoral Robert ROUSSET (cigala de la Joana o de Mussidan, 1994).

Es una pèrda immensa pel Felibritge e per la nòstra associacion qu’i èra un aderent fisèl fòrça actiu e competent. Sabiá donar las amiras que caliá. Les sius vejaires e conselhs que fasián lum, tras que seguris, èran totjorn escotats amb atencion.

Jurista, inspector de las talhas vengut un conselhièr fiscal renomenat, èra l’ainat d’una familha gavaudanesa de dètz enfants, originària de Rieutort de Randon.

Obrèc fòrça, ambe la siu femna, Louisette, dins le mitan amicalista del Massís Central, a la Liga auvernhata especialament. Èra tanben plan present dins les associacions Lou Païs, la Velhada d’Auvernha, les Loserians de París, la Federacion de las Amicalas loserianas de França.

Òme d’una granda cultura, sabiá perfietament la lenga nòstra, qu’escriviá remirablament, la siu istòria e la siu literatura. Èra tanben un bon fotograf. Sòci de « l’Escòla gabala », organizèc fòrça manifestacions culturalas, plan capitadas, per l’occitan en Losèra, le sius país que ne coneguiá totis les recantons, les païsatges e les secrets.

Li agradava tanben de caçar dins les bòsques e las combas gavaudanesas en tot parlar occitan, la lenga tant aimada, ambe les sius amics loserians. Non mancava pas jamès las Santa Estela felibrencas que gausava prene la paraula, quand caliá, a las sesilhas del Consistòri, per dire çò que pensava, ambe justesa e rason.

Participava a las activitats de l’associacion internacionala dels estudis occitans e obrava per l’aparament de las lengas que disen minoritàrias. Trebalhaire inlassable, li devèm qualquis estudis sus la lenga, un diccionari gavaudanés-francés (occitan-français, dialecte gévaudanais, l’Escolo gabalo, Escolo felibrenco de Gebaudan, ambe Emila Tichet, Aimat Molinier, Aimat Ramadier e Prosper Rambier), que paresquèc en 1992, e le diccionari francés-gavaudanés (français-occitan, dialecte gévaudanais, L’Escolo gabalo, Escolo felibrenco de Gebaudan) que crebèc l’uòu en 2000. Veniá de publicar recentament Les noms de familles- Los noms d’ostals en Gévaudan (Société des Lettres, sciences et arts de la Lozère).

Asseguram la siu femna, Louisette, e tota la siu familha de las nòstras complantas esmogudas. Pensam plan a-n-el, la siu preséncia nos serà de manca, e servarem totjorn la siu memòria dins le nòstre còr.

Coma s’ac ditz dins un conte tradicional d’Arièja : « Es atal, totjorn : les bonis que se’n van e les dolentis que demoran.»